Bouwhistorisch onderzoek is het verzamelen gegevens die inzicht
geven in de totstandkoming van ons gebouwd erfgoed. Hoe er vervolgens met het
erfgoed wordt omgegaan valt onder restauratie of renoveren. Het spreekt dan ook
voor zich dat de fase waarin het bouwhistorisch onderzoek plaats vind zo vroeg mogelijk
is. Vooral ook omdat dan de historische gegevens die verzameld worden zo puur
mogelijk zijn.
Geschiedenis komt op verschillende wijze naar ons toe en verteld
ons meer over waar we vandaan komen en wie we zijn. De bronnen waaruit de historische informatie
komen verschillen sterk. Veel geschreven informatie vinden we terug in de
archieven. Zowel van gemeenten maar ook van instanties of particulieren. Ook
schilderijen of artefacten in verschillende musea geven meer inzicht over onze
cultuur. Op het gebied van wonen en leven denkt men veelal aan archeologie.
Echter ook on erfgoed herbergt veel ongeschreven informatie die dreigen te
verdwijnen bij het verbouwen ervan. Tot midden van de 19e eeuw werd leerlingen
in de verschillende ambachten opgeleid binnen de gilden (officieel werden ze met
de komst van de Fransen afgeschaft maar duurt het nog lang voordat de gilden
echt opgeheven waren) de wijze waarop men bouwde, of materiaal aankocht,
verscheepte of bewerkte werd op deze wijze overgedragen waardoor deze
informatie alleen nog in de materialen zelf te vinden is. Een enkele keer is er
wel een tekening of bestek maar dit in minimaal in vergelijking tot de panden. Het schuren van balklagen of opnieuw voegen van metselwerk kunnen het monument “mooier”
maken maar haalt ook informatie weg zoals de wijze waarop het is
aangebracht of verwerkt. Daarnaast wordt ook vaak een verkeerde uitgangspunt gehanteerd bij herstelwerkzaamheden. Zoals een knip- of snijvoeg in 17e eeuws metselwerk.
Op basis van de bouwsporen kan een bouwhistoricus informatie
halen uit het pand wat anderen vaak niet zien. Op deze wijze wordt ook dit stuk
archief bewaard, al dan niet door middel van bouwhistorisch documenteren.
Overeenkomstig de Richtlijnen Bouwhistorisch Onderzoek
2009 wordt er zoveel mogelijk systematisch gewerkt en uniform mogelijk vastgelegd.
Dit komt de kwaliteit van het onderzoek ten goede en kunnen
verschillende onderzoeken beter met elkaar vergeleken worden. De Richtlijnen kent daarom meerdere onderzoeken die verschillen in diepgang.
In de meeste gevallen gaat het om een bouwhistorische
verkenning met cultuurhistorischewaardestelling dat verzocht wordt door
gemeenten bij het aanvragen van een bouwvergunning. In dat geval kan de gemeente
kijken welke historische elementen wel of niet belangrijk zijn en of er bij de
verbouwing niet onbedoeld historische elementen verdwijnen. Ook in dit geval is
hoe eerder het onderzoek wordt uitgevoerd hoe beter. Het zou zonde zijn als men
eerst plannen maakt zonder dat men alle informatie heeft. Dit kan leiden tot onnodig
dubbel werk.
Wilt u meer informatie of vrijblijvend een offerte
aanvragen dan kunt u altijd contact met ons opnemen.
